Thursday 29 April 2010

'Boobquake' was an important act of human solidarity

A message to Jennifer McCreight, founder of 'boobquake'

Dear Jennifer

We wanted to write and congratulate you on 'boobquake.' As signatories to the Manifesto of Liberation of Women in Iran and Iran Solidarity, we felt strongly that it was an important act in defence of women's rights and human dignity. This is particularly so given the silence of so many feminists who seem to have succumbed to the racist concept of cultural relativism that implies that women choose to live the way they are forced to. Clearly though, women everywhere want to live lives worthy of the 21st century and not under medievalism and religious rules. That is why you have received so much support from people in Iran for this action. This support is a reflection of a strong women's liberation movement, which is leading many of the ongoing protests there.

In the Islamic Republic of Iran, Hojatoleslam Kazem Sedighi's views are not merely those of a madman but of the state, the judicial system and the educational system. Under Sharia law, for example, a women's testimony is worth half that of a man's, women are still being stoned to death for sex outside of marriage (with the law even specifying the size of the stone to be used), women and girls are denied access to certain fields of study (they can't be judges for example as they are deemed to be too 'emotional'), and they have no right to travel or even work without the permission of their male guardians. Like racial apartheid in the former South Africa, sexual apartheid demands that women and girls be veiled, sit at the back of buses, and enter via separate government building entrances. Yet despite 31 years of this brutality, women continue to refuse and resist, including by unveiling or 'improper' veiling, even though they are arrested, fined and harassed daily. This resistance is why every now and then leading clerics like Sedighi feel the need to intervene and blame women for some calamity or another. Acts of real human solidarity like yours helps to mobilise opposition to this misogyny whilst strengthening and encouraging the women's liberation movement in Iran.

We look forward to working closely with you from now on and know you will continue to support our efforts.

Please feel free to publicise and sign on to the Manifesto of Liberation of Women in Iran and Iran Solidarity.

Warmest regards
Mina Ahadi, International Committee Against Executions and Stoning
Mahin Alipour, Equal Rights Now - Organisation Against Women's Discrimination in Iran
Shahla Daneshfar, Equal Rights Now - Organisation Against Women's Discrimination in Iran
Maryam Namazie, Iran Solidarity

Wednesday 28 April 2010

Anne's act of solidarity

See a photo of Ann's act of solidarity with the people of Iran at Conway Hall:

Monday 26 April 2010

Boobquake

After a cleric in Iran said immodest women cause earthquakes, Jennifer McCreight initiated a scientific experiment called 'Boobquake,' where she asked women to dress immodestly so she can see if in fact there is a rise in earthquakes on April 26!

What could be a better act of solidarity with the people of Iran!

To join the Facebook page, click here.

To hear an interview with Jennifer, click here or see below:

Sunday 25 April 2010

Is Vancouver's act of solidarity

IS Vancouver held it weekly Patoq meeting today in solidarity with people of Iran.

Saturday 24 April 2010

Iran Solidarity UK's act

Iran Solidarity UK did its act of solidarity today in Trafalgar Square. Footage to follow.

Friday 23 April 2010

Defend Zahra Amir Ebrahimi

Arumugam wrote asking that we publicise the case of Zahra Amir Ebrahimi as an act of solidarity. Here is the report that was sent to us:

In 2006, 25 year old actress Zahra Amir Ebrahimi became the centre of an Iranian sex tape scandal when a videotape of a woman having sex with a man was leaked to the internet and released on DVD. She subsequently became the subject of an official investigation handled by Tehran's chief prosecutor, Saeed Mortazavi.

If found guilty, she will be executed.

The unnamed man on the tape, who is suspected of releasing it, reportedly fled to Armenia but was subsequently returned to Iran and charged with breach of public morality laws.

In an interview with the Guardian, Zahra Amir Ebrahimi denied being the woman in the film and dismissed it as a fake made by a vengeful former fiancé who used studio techniques to form a montage of incriminating images designed to destroy her career.

Rumors of an attempted suicide were also denied by Zahra with a public message: "I just want to tell my country's people I am alive. I am thinking about the strength of Iranian women and will defend the respect of the girls and women of my nation."

Thursday 22 April 2010

Parisa Papar's act of solidarity

See activist Parisa Papar's act of solidarity from the Netherlands here or below.

Bahman Zakernejad's act of solidarity

To see activist Bahman Zakernejad's act of solidarity in the Netherlands, click here or see the below:

Wednesday 21 April 2010

Jalil Jalili's act of solidarity

Here is video footage of activist Jalil Jalili's act of solidarity with the people of Iran:

Tuesday 20 April 2010

Asad Abbas' act of solidarity

Asad Abbas, secretary of the Council of Ex-Muslims of Britain, does his act of solidarity today:

Monday 19 April 2010

Save Bita Ghaedi from deportation to Iran tomorrow

Bita Ghaedi is due to be deported on a booked flight this Tuesday 20th, at 7PM from Heathrow Flight BD 931 Terminal 3

Background (Preamble):

Bita Ghaedi of Whetstone, England is a refugee who has been on hunger strike for nearly two weeks because she is terrified of being tortured and killed if she is forced to return to Iran. She has been refused asylum by the British Government and told she would be deported within a fortnight.

The 34-year-old has endured beatings and mental torture at the hands of her family and could be hunted down and killed by her father, brother and uncle should she return.

Please sign/forward this petition to ensure she is NOT forcibly returned to a violent fascist regime which murders, tortures, rapes + imprisons its own people if they peacefully protest for their rights.

Sign the petition here.

Asylum for Iranian Lesbian, Kiana Firouz

By Kiana Firouz

I, Kiana Firouz, an Iranian Lesbian, born in 1983 in Tehran/Iran, have sought asylum in the U.K but my application was turned down by the Home Office, despite accepting the fact that I am a lesbian. I accordingly submitted my appeal which was dismissed incredibly by the adjudicator. According to my solicitor’s point of view there is a little chance to grant a permission to appeal against the adjudicator’s decision. It means that I will face with deportation soon.

Homosexuality in Iran is a sin and offence which is subject to harsh punishment. According to the Islamic law, repeatation of this offence will be punished by death. The punishment for lesbianism involving persons who are mature, of sound mind, and consenting, is 100 lashes. If the act is repeated three times and punishment is enforced each time, the death sentence will apply on the fourth occasion. (Articles 127, 129, 130 penal code) The ways of proving lesbianism in court are the same as for male homosexuality. (Article 128)

I have recently played a role in a feature film called “Cul de Sac” which is mainly based on my real life story. The movie is scheduled to be screened in May 2010. The trailer of the movie had been published on You Tube since December 2009.It was watched by more than ten thousand viewers just in the first four days.

The film’ news was covered by the international Medias world wide specifically by the opposition those are under severe surveillance of the Iranian authority.

The movie contains sexual scenes which itself would be subject to death punishment if I return to Iran.

Now, the only hope remains for me is LGBT’s support.

I look forward to hearing from you soon.

Sign a petition on Kiana's behalf here.

Ali Farhang's act of solidarity

See a photo of Ali Farhang's act of solidarity below:

Sunday 18 April 2010

IS Vancouver's act

IS Vancouver held it weekly Patoq meeting in solidarity with people of Iran.

Saturday 17 April 2010

Iran Solidarity UK's act - Week 2: second demand

This week's act on Trafalgar Square with Adam, Amir, Carl and Patty.









Week 2 – 17 April 2010 Starting last week, 10 April, it was ten weeks until the first anniversary of the 'elections' in Iran. Every week we are focussing on one demand from our list of ten.

Demand No 2: The arrest and public prosecution of those responsible for the current killings and atrocities and for those committed during the last 30 years



This is one of our main posters that we use for Iran Solidarity, a ‘Wanted’ poster with Khamenei’s picture on it. Underneath it reads: Wanted for crimes against humanity. For good reason.
The ‘Supreme Leader’ of Iran is indeed supreme in his responsibility for the crimes that have been and are taking place against the people of Iran. The world has seen much since June 2009 of the kind of abuses and crimes the Islamic regime is carrying out but the regime has been committing endless crimes since they took power in 1979. The mass executions in 1988 for example, in which the first ‘supreme’ leader Khomenei ordered the execution of tens of thousands of political prisoners “Destroy the enemies of Islam immediately. As regards to the cases, use whichever criterion that speeds up the implementation of the [execution] verdict." Not much has changed. Secret prisons such as Kharizak, the brutality within the prisons, the rape, the torture, extrajudicial killings, arbitrary arrests, sexual abuse, the daily violence on the streets and in homes sanctioned by the ‘laws’ of Iran, which are nothing but violations of the most basic human rights are happening right now while you are reading this. In a dictatorship such as Iran the line of holding people accountable for the crimes they have committed or have ordered and allowed to be committed is very clear. Start with Khamenei and work your way down.

Already efforts are under way to bring the criminals of the Iranian regime to justice. The International Criminal Court in The Hague - there to prosecute individuals for genocide, crimes against humanity, war crimes and crimes of aggression - is looking into opening a file against individuals of the Islamic regime of Iran; evidence and witness statements are currently being gathered. Others have started a campaign to get Iran thrown out of the UN Human Rights Council. We have to ask ourselves why the Islamic regime is still allowed to partake in gatherings of the UN, why its ambassadors and embassies are still welcome in other countries when they are nothing but an extension of the same barbaric regime that is ruling in Iran. Why do organisations and institutions let the Islamic regime hold its celebratation of its ‘Day of Revolution’s Victory’ abroad and why are the representatives of the brutal dictatorship not being prosecuted?

We must push the international community to speak out and take action. No military attack on Iran! No sanctions! that will only hit the already impoverished population, but a push by the international community to isolate the Islamic regime and its representatives in Iran and abroad and to prosecute those responsible for the terrible crimes that have been committed. And a clear and strong support for the people of Iran!

Iran Solidarity UK

Friday 16 April 2010

Faranak Rezaie's act of solidarity

Here is a photo of Faranak Rezaie's act of solidarity with the people of Iran:

Thursday 15 April 2010

May Day 2010: solidarity with the workers and revolution of the people of Iran!

To trade unions around the world

This May Day is approaching at a time when a revolution is in progress in Iran and in which the working class has an important role. This revolution is a blow to political Islam and Islamic terrorism, and will transform people’s lives in Iran and the region, while making the world a safer and better place. Thus it deserves the strongest support of the people globally. As the international day of solidarity of the workers of the world, May Day is a most appropriate day on which to express this solidarity even more resolutely. We wish to highlight the following as the most urgent issues facing the workers in Iran, and around which this solidarity could be expressed in the most effective way:

- The right of workers in Iran to freely organise, strike and assemble; the right to form independent trade unions and any form of workers’ organisations as they see fit; the right to free collective bargaining;
- An end to harassment and persecution of workers in Iran; immediate and unconditional release of all imprisoned trade unionists and all political prisoners; those currently in jail include Mansoor Ossanlou and Ebrahim Madadi (from the leadership of Tehran’s bus workers’ union), Ali Nejati (president of Haft Tappeh sugar cane workers’ union), Farzad Kamangar, a teacher and labour activist who is under a sentence of death, and Ali Reza Ghanbari, who was arrested in the 27th December demonstrations and who has also been sentenced to death;
- The Iranian regime to be expelled from the International Labour Organisation (ILO) for its persecution of workers, violation of fundamental workers’ rights and barbaric repression against the people in Iran; these include shooting, jailing and raping peaceful protesters during the recent mass demonstrations; numerous routine executions (giving Iran the highest per capita record of executions); stoning women and men to death for sexual relations outside marriage; executing child offenders; executing gays for homosexual relations; for instituting a system of Sexual Apartheid and flagrant legal discrimination again women; etc. As a first step, demand to be made to the ILO Executive for the immediate suspension of the right of the Islamic Republic of Iran to attend the forthcoming International Labour Conference in June 2010 in Geneva;
- Support to be expressed for the Charter of Minimum Demands of Workers in Iran issued jointly by Iran’s four main independent trade unions on the 31st anniversary of the 1979 revolution, which succinctly outlines the most fundamental and pressing demands of the workers in Iran. A translation of this Charter follows (please see Appendix).

We call on all trade unions around the world to support these demands of the workers in Iran by highlighting them at their May Day rallies, meetings and other events this May Day, and thus help build a powerful international movement of solidarity with the workers and the revolution of the people in Iran.

International Labour Solidarity Committee of the Worker-communist Party of Iran (ILSC-WPI)

14 April 2010

-----------------

Appendix: Joint declaration by Iran’s four main independent trade unions

Charter of the minimum demands of workers in Iran
On the 31st anniversary of the 1979 revolution

Thirty one years have passed since the February 1979 revolution. At that time millions of Iranian people, full of hope for a better life, took to the streets in order to break the yoke of despotism and repression. A nationwide strike led by workers at the National Oil Company, the vanguard of the Iranian working class, shut down oil pipelines, ultimately tearing the despotic regime asunder. Masses of people chanted, “Our oil workers! Our resolute leaders!” Power fell to the people.

February 11, 1979, a day that marks an end to despotism, is a day that calls forth unforgettable memories of men and women, young and old, who had grown tired of repression and injustice; people embraced one another in the streets, cried with joy, and, with tears in their eyes, looked forward to a liberated future.

Now, 31 years have passed since those glorious days full of enchantment. Yet, today the feelings of hope and enchantment have been transformed into nothing but misery, destitution, unemployment, sub-poverty line wages, and cuts in subsidies – i.e., unbearable agony for millions of workers and wage earners.

However, life continues. And, the Iranian people still have a burning desire for change. They have not lost their hope for a human, happy, prosperous and free life.

In the past few years workers of Iran bravely fought for their right to life and dignity with their strikes and protests and by setting up their independent organisations. And today many of them sit in jail for attempting to organise and for wanting a human life.

But these jail cells do not mark the end of the road. We millions are the producers of the wealth that exists, and the wheels of production are in hour hands. And we have as our historical support the experience of the united and magnificent strike of the oil workers during the February 1979 revolution. Relying on this experience and the power of our millions and inspired by the humanistic aspirations of the 1979 revolution, today, after thirty one years, we present our minimum demands and call for the immediate and unconditional realisation of them all:

1. Unconditional recognition of independent workers’ organisations, the right to strike, to organise protests, the freedom of assembly, freedom of speech, and freedom of political organisation;

2. Abolition of the death penalty, and the immediate and unconditional release of jailed workers’ and other social activists;

3. Immediate increase in the minimum wage based on workers’ input through their representatives in workers’ general assemblies;

4. And end to the ‘Rationalization of Subsidies Plan’. All unpaid wages should be paid immediately without any excuses;

5. Job security for workers and all wage earners; an end to all temporary and so-called ‘blank signature’ contracts; removal of all government-run organisations in the work place; drafting of a new labour law through direct participation of workers’ representatives elected by their general assemblies;

6. Halt to all firings and layoffs under any circumstances and excuses. Anyone expelled or any unemployed person who has reached the age of employment must benefit from an unemployment benefit at a level that affords a human life with dignity;

7. Abolition of all the discriminatory laws against women; ensuring full and unconditional equality of women and men in all social, economic, political, cultural, and family fields;

8. Ensuring to all the retired a life of welfare, free of economic anxieties; putting an end to all discriminatory payment practices, and enabling them all to benefit from social and medical services;

9. All children, irrespective of their parents’ economic and social status, and of gender, nationality, race and religion, must be granted free and equal educational, welfare, and health care benefits;

10. May Day must be declared a national holiday and included in the official calendar; all legal restrictions on its celebration must be removed.

*Tehran and Suburbs United Bus Workers Union
*Haft Tappeh Sugar Cane Workers Union
*Free Union of Iranian Workers
*Kermanshah Electrical and Metal Workers Association

10 February 2010

[Edited text of an existing translation published on labour solidarity websites.]

Wednesday 14 April 2010

The Free Jamal! Campaign - Call for financial help

The below is a campaign being led by member organisation the International Federation of Iranian Refugees:

It has been just over a month since Iranian activist Jamal Saberi (real name Jalal Amanzadeh Nouei) was detained by the immigration authorities in Tokyo with the intention of deporting him to Iran. A few days after his detention the wheels had been put in motion and the Free Jamal! campaign had been launched by the International Federation of Iranian Refugees (IFIR). In the last four weeks we have been able to do a significant amount of work.

We have managed to put political and judicial obstacles in the way of Jamal’s deportation from Japan to Iran.

From Toronto to London, from Berlin to Tokyo, people have come out to protest against the deportation and in support of Jamal’s release from detention. The Japanese government has been made aware of the heavy human and political consequences Jamal’s deportation would have. The danger of imminent deportation has decreased slightly; however, Jamal is still in detention, still in danger of being deported quickly, so there is no rest yet!The Ministry of Justice in Japan can very swiftly pass through to the final stages of deportation; the Japanese government can ignore the human and political consequences of deporting Jamal. The harsh reality that we are facing: Jamal is in a bad physical condition in a detention centre with awful conditions for asylum seekers.

We must keep the pressure up in order to free him and to get him refugee status in Japan or somewhere else safe.

All our efforts, the public outreach work, the demonstrations, the meetings, organising, the legal research and actions, the trip to Japan, the lobbying and the phone calls – all of this needs you financial help! So far we have been able to do our work based on personal resources and voluntary work. But without your immediate help, we cannot go on keeping up the pressure to fight for Jamal’s release. We need to have money in order to go forward, to continue and to be able to not only get Jamal released from detention but to find a safe place for him. You can support Jamal and the Free Jamal! campaign by making a donation to the campaign here.

You can donate online with your credit card via the secure Paypal system of Count Me In – Iran of which IFIR is a member. Please mark your donations with ‘Jamal’. If you are in the UK you can also send us a cheque, please check the website for details. If you prefer to make a donation in another way, please contact us at: freejamalcampaign@gmail.com or call +44 (0) 750 797 8745

Thank you!
Patty Debonitas
Free Jamal! campaign
Tel: +44 750 797 8745
freejamal.blogspot.com

Tuesday 13 April 2010

Ted Dave's act of solidarity

Ted Dave helped develop our website pro bono as an act of solidarity with the people of Iran. Visit our new and improved site here.

Monday 12 April 2010

11 people executed in three days in Iran

نفر در سه روز در ايران اعدام شدند.
مطهره بهرامي به اعدام محکوم شد و دهها زنداني تحت فشارهاي شديد قرار دارند.
اعتصاب غذا در زندان اروميه

موج جديدي از اعدامها در ايران شروع شده٬ موج جديدي از اعمال فشار به زندانيان٬ انتقال زندانيان به سلولهاي انفرادي٬ تحت فشار گذاشتن زندانيان به اعتراف به جاسوسي و فجايع متعددي در زندانهاي حکومت اسلامي اتفاق مي افتد. جانيان حاکم بر ايران٬ براي ساکت کردن مردم منزجر از حکومت به هر جنايتي دست ميزنند. قتل و شکنجه و تجاوز و جنايات بيشرمانه٬ جان و امنيت زندانيان سياسي بسياري را تهديد ميکند. بسياري از زندانيان بي نام و نشان را حکومت اسلامي تا حد مرگ شکنجه ميکند واين زندانيان در اين شرايط وحشيانه٬ تنها راه اعتراضي را در اعتصاب غذا مي بينند و در ادامه اعتصاب غذا جان تعداد بيشتري به خطر مي افتد. به اين فجايع بايد متحدانه اعتراض کرد. نبايد ناظران ساکت اين فجايع باشيم.

بايد کاري کرد!

حکومت اسلامي ايران در يک روز درزندانهاي مشهد و تايباد٬ هشت نفر را اعدام کرد. امروز دوشنبه در اصفهان سه نفر را به اتهام نگهداري مواد مخدر کشت. مرتضي ۴۰ ساله٬ قادر ۳۲ ساله و غلامرضا ۳۸ ساله٬ چند ساعت قبل در ايران اعدام شدند.

زينب جلاليان به نقطه نامعلومي منتقل شده و کسي از سرنوشت او مطلع نيست. مطهره بهرامي ۴۱ ساله به اعدام محکوم شد. او در جريان تظاهراتهاي اخير در ايران دستگير شده و بهمراه همسر و پسرش در زندان بود.

در زندان اردبيل بهروز عليزاده ٬ ودود سعادتي و رحيم غلامي به اعتصاب غذا دست زده اند. در زندان اروميه هفده نفر زنداني سياسي به اعتصاب غذا دست زده اند و گفته ميشود زندانيان عادي نيز تمايل دارند به اين اعتصاب غذا بپيوندند.

زهر اسدپور گرجي ۵۱ ساله از روز ۲۲ فروردين به نقطه نامعلومي منتقل شده است....

و ليست اين نوع اخبار طولاني است.

ما بايد در مقابل اين جنايات وقيحانه و بيشرمانه حکومت اسلامي به پا خيزيم و متحدانه اعتراض کنيم. بويژه در خارج از کشور ميتوان کارهاي زيادي انجام داد. برگزاري ميتينگ در مراکز شهرها٬ تماس گرفتن با کميسيونهاي حقوق بشر و پارلمانها٬ تماس گرفتن با اتحاديه اروپا و تحت فشار گذاشتن اين نهادها براي اعتراض به جمهوري اسلامي ايران٬ و ..

بايد بويژه در خارج از کشور به اقدامات اعتراضي گسترده دست زد. ما بايد در دنيا با صداي بلند اعلام کنيم که نبايد گذاشت جمهوري جنايتکار اسلامي بيش از اينها جنايت کند. بايد در همه جا به خيابان آمد و اعتراض کرد.

کميته بين المللي عليه اعدام از سازمانها و نهادهاي مخالف اعدام دعوت ميکند به اين جنايات جمهوري اسلامي بيش از پيش و متحدانه اعتراض کنند.

ما از همگان دعوت ميکنيم که بهر طريق ممکن اخبار اين جنايات را منعکس کرده و براي برگزاري يک اعتراض جهاني عليه اعدامها و عليه تحت فشار گذاشتن زندانيان سياسي آماده شوند.

کميته بين المللي عليه اعدام
۱۲ آپريل ۲۰۱۰
تلفن تماس. ۰۰۴۹۱۷۷۵۶۹۲۴۱۳

Sophie Shulman's act of solidarity today

Here is an email message sent today by Humanist Sophie Shulman:

Iran... What comes to mind? Glorious Persian civilization,
intricately sophisticated and gilded like old Persian miniatures...
Incomparable rubaiyats of Omar Khayyam... Shiraz wines and roses...
What happened to your children now, Iran, where are they, your poets,
your calligraphers of our times?
You really want to know? It will be heart-breaking, don't tell you weren't
warned, get braced.

"Saudi Arabia had the highest number of executions per capita [5,8 per million], followed by Iran [4,6 per million] and Libya. China executed at least 470 people, Iran 317, Saudi Arabia 143 and Pakistan 135. Those numbers are only the minimum, as estimated in 2007" (Amnesty International, April 15 and June 15, 2008).

Only three countries in 2007 carried out executions for crimes committed by people under age 18, all Islamic: Iran, Saudi Arabia and Yemen. “The large prayer hall in Tehran’s notorious Evin Prison was turned into a gallows and children as young as 13 were hanged six at a time” (Death Sentences and Executions in 2007).
So... now you know.

Sophie Shulman, MD.

Sunday 11 April 2010

Iran Solidarity Vancouver's act of solidarity

Iran Solidarity - Vancouver organises a hang out place (Patog) every Sunday 5 to 7 PM at 672 East Broadway, Vancouver, BC as its act of solidarity.

Saturday 10 April 2010

Iran Solidarity UK's act - 10 weeks for 10 demands







It is ten weeks until the anniversary of ‘elections’ and start of the uprising of the Iranian people. Iran Solidarity UK will every week focus on one of our demands.

10 April 2010 -Week 1 – our first demand:

1. The immediate release of all those imprisoned during the recent protests and all political prisoners

Thousands have been arrested over the last ten month alone attending protests and standing up for human rights. Thousands and thousands more have been arrested over the last 31 years since the Islamic regime in Iran came to power. The brutality of the regime against the political prisoners it keeps in its dungeons without fair trials, access to lawyers has become well known. Mistreatment, abuse, torture and execution of prisoners are commonplace and not an exception. Here is a tiny section of cases that will give you an idea of what is happening in Iran right now:

►An appeals court has upheld a death sentence for 20-year old Iranian student Mohammad Amin Valian, who was convicted of the charge of Moharebeh, or “enmity against God” on the basis of photographs showing him throwing rocks during a demonstration.

►Post-election protester Abtin Ghaffari was arrested on February 10, 2010, after being summoned to the Ministry of Intelligence. In the days leading to the New Year (March 21, 2010), a court hearing took place for Ghaffari that lasted two minutes and took place without the presence of his lawyer. Ghaffari was issued a three-year prison sentence by judge Moghiseh. According to Kaleme, on March 19, 2010, Ghaffari’s family was summoned to the prosecutor’s office. In complete disbelief, the family witnessed the two minute court hearing.

Judge Moghiseh announced that starting from the day of the sentence; Ghaffari has the opportunity to appeal the verdict. However, due to the New Year holidays (businesses are closed during the New Year holiday); Ghaffari technically only had two days to appeal the case. Ghaffari was detained in a solitary confinement cell in ward 240 of [Evin prison] ¸for two months. Ghaffari is currently detained in Evin prison’s ward 350.

political prisoner Behrooz Javid Tehrani is on his ninth day of hunger strike to protest his transfer to solitary confinement [in Gohardasht prison] and the suffering inhuman treatments he endures in there. Behrooz Javid Tehrani is the sole political prisoner in detention who was [first] detained in the July 1999 student uprising (Behrooz was arrested on July 9, 1999). He has been on hunger since March 31, 2010. Reportedly his physical condition is in critical shape. Ali Mohammadi, the ministry’s assistant of Gohardasht Prison in Karaj, has ordered for the second time an extension on Behrooz Javid Tehrani’s detainment in solitary confinement by fifteen days

So far, at least 13 protestors have been sentenced to execution, of whom two have been already executed. The defendants have had no access to internationally recognized standards of justice and due process. They have been denied the right of access to their lawyers. In the cases of the two defendants already executed, Arash Rahmani and Mohammad Reza Ali Zamani, the men were executed in secret without their family or lawyers being notified. The courts are also handing out lengthy prison sentences, up to 15 years in prison, for students, activists, and journalists, following unfair trials.

Come and join Iran Solidarity to support the people in Iran and to free those arrested recently and all political prisoners. The first step is to let people know what is going on! Tell your friends and colleagues about political prisoners in Iran and about Iran Solidarity.

Iran Solidarity UK


Friday 9 April 2010

Humanist Association of Manitoba's act of solidarity

The local Humanist Association of Manitoba (HAM of Canada) writes about Iran Solidarity in their latest monthly e-Newsletter as their act of solidarity. See page 2.

Thursday 8 April 2010

Iran Solidarity UK's act

Iran Solidarity showed a projection today at a joint event with other organisations at the Free Word Centre as an act of solidarity.

Tuesday 6 April 2010

Islamic regime of Iran's embassy in the Netherlands was occupied today

Today, a group of youth, occupied the Islamic Republic of Iran's embassy for an hour in the Hague, the Netherlands, as an act of solidarity with the protesting people of Iran. They climbed into the embassy via a ladder, took down the regime's flag and hoisted a flag with Neda's picture instead of it.

On the door of the embassy they put up posters saying 'long live freedom' and 'down with dictator.'

All the youth were arrested by police.

Free Jamal Saberi Campaign

Farshad Husseini files the following report from Japan today:

شبکه بین المللی اتحادیه های کارگری در حمایت از کمپین آزادی جمال صابری فعال شدند!
آخرین اخبار از وضعیت حقوقی جمال صابری به نقل از وکیل جمال
گزارش فرشاد حسینی از ژاپن، ۶ آوریل ۲۰۱۰

امروز از صبح تماس ها و ملاقاتهای متعدی رادر توکیو انجام دادم که گزارش آن به قرار زیر به اطلاع میرسد:
ملاقات با نمایندگان اتحادیه های کارگری

در ادامه کمپین نجات جمال صابری در ژاپن امروز ملاقات مهم و پرباری با نمایندگان اتحادیه های کارگری در ژاپن داشتم. در این ملاقات با اعضای مسئول اتحادیه سراسری کارگران راه آهن ژاپن و کمیته همبستگی بین المللی و سازمان حمایت از مهاجرین در ژاپن دیدار و بحث و گفتگوی مفصلی داشتیم. در این ملاقات آقای تاناکا یاسوهیرو دبیر اتحادیه راه آهن، یاماموتو هیرویوکی دبیر کمیته همبستگی بین المللی و دبیر مالی اتحادیه راه آهن، اقای ستو تاداشی و آقای کازاکی از اعضای مسئول کمیته همبستگی بین المللی و خانم سوگامه از اعضای مسئول سازمان حمایت از مهاجرین به نام اوشیکو شرکت داشتند. در ابتدا به معرفی خودم پرداختم. من فرزند انقلابم. در جریان انقلاب اوان نوجوانی به فعالیت سیاسی پرداختم و همواره اهداف این انقلاب برای آزادی رهایی کامل مردم از یوغ ستم استبداد و سرمایه زندگی سیاسی من را شکل میداده است. من فرزند افق پایان دادن به تمام دردهای بشریت هستم. هر جایی که برای انسان ها درد و رنج و بی حقوقی ساخته اند تلاش کرده ایم آنجا حاضر باشیم و برای زدودن این رنج ها تلاش و مبارزه کنیم. متعلق به جریانی هستم که امید میلیونها نفر در ایران و امیدی برای تمام مردم کره زمین است. من نماینده جریانی هستم که زندگی بهتر را به آینده حواله نمیدهد همین الان میخواهد در زندگی انسانها موثر واقع شود. بعد از آن توضیح دادم من از هلند به ژاپن آمدم تا با کمک شما و انسانهای شریف دیگر در اقصی نقاط دنیا جمال را نجات دهم. شما جمال را خوب میشناسید. جمال پرچمدار همین جریان در کشور شماست. جمال پرچمدار انقلاب ایران و خواسته های برحق مردم ایران در ژاپن است. جمال را به زندان انداخته اند تا این پرچم را پایین بکشند. اما نمیدانند که هیچ کس نمیتواند این پرچم را با سرکوب و دستگیری و شکنجه به زیر بکشد. این پرچم در اهتزاز است زیر که تنها راه امید مردم ایران و دنیا ست. شما نمایندگان سازمان ها کارگری نیز باید به کمک این انقلاب بشتابید. انقلاب مردم یک انقلاب ملی برای خودکفایی و رشد صنعتی نیست. انقلابی برای استقلال کشور و بازسازی یک امپراطوری دیگر نیست. این انقلابی برای رهایی برای آزادی، برای خلاصی از شر استبداد و بی حقوقی، برای برچیدن بساط اعدام و شکنجه از ایران و حتی دنیا، برای جارو کردن مذهب و اسلام سیاسی از قدرت سیاسی در تمام دنیا، برای دفاع از ارزش و حرمت انسانی است. شعارش یک نژاد فقط نژاد انسانی است. جمال سفیر این انقلاب در کشور شماست. جمال نماینده نجات کبری رحمانپورها و فرزاد کمانگرها در ژاپن است نباید اجازه بدین سفیر چنین انقلاب انسانی را به زندان بیفکنند.
نمایندگان ضمن استقبال گرم از حرفهای من اظهار داشتند ما از طریق جمال در جریان اوضاع سیاسی ایران بودیم. همراه با جمال در اعتراض علیه جمهوری اسلامی و در حمایت از انقلاب مردم ایران در تظاهراتهای متعددی در مقابل سفارت جمهوری اسلامی فعالانه شرکت داشتیم. ما در کنار و پشتیبان انقلاب شما هستیم. با تمام قوا برای نجات جمال تلاش میکنیم. ما با یک شبکه وسیع از اتحادیه ها و سازمانهای کارگری در جهان ارتباط فعال و متقابل داریم. از این شبکه درخواست کردیم که برای نجات جمال یک کمپین بین المللی سازمان دهیم. آنها نیز با درخواست ما موافقت کرده و ما این کمپین را در سطح اتحادیه های کارگری در کشورهای مختلف پیش خواهیم برد. دبیر اتحادیه سراسری راه آهن توضیح داد که ما در حمایت از جمال صابری دو تظاهرات را به تاریخ ۱۸ آوریل در غرب ژاپن و ۹ مه در شرق ژاپن سازمان داده ایم. من پیشنهاد دادم تظاهرات ۹ مه را به یک تظاهرات بین المللی تبدیل کنیم. با هماهنگی با کمپین نجات جمال میتوانیم اعتراض ۹ مه را به یک اعتراض وسیع بین المللی علیه دولت ژاپن تبدیل کنیم. این پیشنهاد مورد استقبال قرار گرفت. و قرار شد که با شبکه بین المللی اتحادیه های کارگری نیز فراخوان داده شود که در روز ۹ مه مشترکا در همه کشورها، روز اعتراض به سیاستهای ضد انسانی مهاجرت در ژاپن و روز حمایت از جمال صابری اعلام شده و اقدامات مشترکی را در کشورهای مختلف پیش ببریم. در همین زمینه قرار شد از این به بعد در ارتباط متقابل با هم قرار گرفته و فعالیتهای مربوط به کمپین نجات جمال را با هماهنگی هم پیش ببریم. دبیر اتحادیه راه آهن اعلام کرد که در ماه سپتامبر سال جاری ما یک کنفرانس جهانی در باره وضعیت جنبش کارگری در دنیا داشته و در روز ۷ سپتامبر یک تظاهرات همبستگی در ژاپن داریم و همینجا از شما دعوت میکنیم که برای شرکت در این کنفرانس و این تظاهرات به ژاپن بیایید و با ما همراه شوید.
در ادامه به ضرورت کمک مالی از کمپین نجات جمال اشاره کردم و درخواست کردم که در این زمینه درست مانند نجات خود جمال تلاش کنند. گفتم نجات جمال به امکانات مالی عمیقا گره خورده هر چه توان مالی کمپین نجات جمال بیشتر شود توانایی سازمان دادن فعالیتهای مهمتر و متنوع تر بیشتر میشود. در پاسخ دبیر مالی اتحادیه راه آهن گفت ما به این منظور یک صندوق کمک مالی ایجاد کرده و از اعضا و فعالین حتی در تظاهراتهای مان کمک مالی جمع آوری کرده و سپس به حساب کمپین نجات جمال واریز خواهیم کرد. امیدواریم بتوانیم کمک قابل توجهی برای این کمپین جمع کنیم.
پس از آن بحث های مفصلی در باره اوضاع ایران و ژاپن مبارزات کارگران در ژاپن بین ما رد و بدل شد که این بحث ها را نیز سعی میکنم در گزارش مستقل دیگری بنویسم.
کمپین جمال صابری با چفت شدن به شبکه بین المللی اتحادیه های کارگری به یک فاز و موقعیت بهتری رسیده است. باید برای ۹ مه آماده شد. باید سازمانها و اتحادیه های کارگری، سازمانهای مدافع حقوق انسانی در سراسر دنیا را برای این روز بسیج کرد. روز ۹ مه باید روز نمایش قدرت بین المللی ما علیه دولت ژاپن باشد باید روزی باشد که تمام دولتهای دنیا درس بگیرند که نمیتوانند با مخالفین حکومت اسلامی و با انسانهایی که در جستجوی یک زندگی بهتری هستند برخوردی غیر انسانی داشته باشند.

ملاقات با وکیل جمال صابری
به سراغ وکیل جمال صابری خانم نوریکو واتانابه رفتم. خانم نوریکو به گرمی مرا پذیرفتند و بطور مفصل در باره وضعیت حقوقی جمال موقعیتش در ژاپن چشم اندازها و راههای نجات ژاپن بحث و تبادل نظر کردیم.

در ابتدا خانم نوریکا گفت: " وضعیت حقوقی اقامت جمال در ژاپن در چهارچوب قوانین ژاپن فوق العاده مشکل و پیچیده است. درخواست پناهندگی جمال توسط اداره مهاجرت رد شده است. جمال مجددا در بازداشتگاه درخواست پناهندگی جدید ارائه داده. اقدامات تاکنونی کمپین شما و درخواست مجدد جمال برای پناهندگی فعلا و بطور موقت خطر دیپورت را بر فراز سر جمال برداشته است اما این عدم دیپورت نه دائمی است و نه تضمین شده. اداره مهاجرت ژاپن میتواند به سرعت این درخواست مجدد را رد کرده و به محض رد درخواست پناهندگی جمال، خطر دیپورت مجدد بر فراز سر جمال قرار میگیرد. چنانچه اداره مهاجرت ژاپن درخواست پناهندگی جمال را رد کند من درخواست دادگاه میکنم. اما بر اساس قوانین مهاجرت ژاپن اداره مهاجرت ژاپن میتواند منتظر پروسه دادگاه نشده و قانونا مجاز است مستقل از پروسه دادگاهی، جمال را به ایران دیپورت کنند. به عبارتی پروسه رسیدگی پرونده در مرحله دادگاه از پروسه تصمیم گیری برای دیپورت جمال جدا بوده و طبق قوانین با رد درخواست پناهندگی جمال از سوی اداره مهاجرت میتوانند او را دیپورت کنند. خانم نوریکا همچنین توضیح داد که مطرح شدن کیس جمال در سطح بین المللی از نظر اداره مهاجرت یک پروپاگاندای سیاسی است که بازگشت جمال به ایران را خطرناک جلوه نمیکند. در این خصوص من به کنوانسیونهای بین المللی از جمله کنوانسیون علیه شکنجه و قانون "پناهندگی در محل" در کنوانسیون ژنو اشاره کردم و توضیح دادم بر اساس این کنوانسیون هایی که ژاپن به به اجرای آنها متعهد شده برگرداندن کسی به جایی که خطر تهدیدش میکند منع میکند. آیا براساس این کنوانسیونها نمیتوان مانع اجرای قانونی دیپورت جمال شد؟ خانم نوریکا پاسخ دادند اداره مهاجرت حوزه اختیارات مستقلی دارد. میتواند این کنوانسیونها را در نظر گرفته و بر اساس آن مانع دیپورت کسی شوند و میتوانند همین کنوانسیونها را نیز در اجرای اقدام خود توجیه کنند. وی توضیح داد که به نظر من الان راه حل نجات جمال بیشتر سیاسی است تا حقوقی و در چهارچوب قوانین مهاجرت ژاپن. وی همچنین اشاره کرد تنها اقدامی که شاید بتوان در چهارچوب قانونی مانع دیپورت جمال شد این است که کشور دیگری جمال صابری را بپذیرد. بعد از آن مفصل به شرح فعالیتها و اقدامات و استراتژی های سیاسی و حقوقی کمپین نجات جمال پرداختم. و گفتم ما با تمام قوا برای نجات جمال میجنگیم. از تمام امکانات موجود قانونی بهره میگیریم. در عین حال فشارهای سیاسی امان را به اداره مهاجرت، وزارت دادگستری و دولت ژاپن بیشتر و گسترده تر میکنیم. ما از فشارهای سیاسی و اقدامات قانونی مثل دو لبه قیچی استفاده میکنیم که طنابهای اسارت جمال را پاره کنیم. خانم نوریکا ضمن قدردانی از فعالیتهای کمپین جمال گفت به نظر من یک فشار همه جانبه سیاسی و بین المللی میتواند در نجات جمال موثر واقع شود. بعد از آن در رابطه با امکان آزادی موقت جمال بطور مفصل صحبت کردیم. خانم نوریکا توضیحاتی در باره چگونگی امکان قانونی آزادی موقت جمال دادند و تاکید کردند که بهر حال اجرای این پروژه ها کوتاه مدت نیست و من امیدوارم تو این فاصله اداره مهاجرت درخواست جدید جمال را رد نکند.
در خاتمه خانم نوریکا درخواست کرد که کلیه سازمانها نهادها ارگانها و افرادی که در حمایت از جمال نامه ای مینویسند حتما یک نسخه از نامه های خود را برای من ارسال کنند تا من آنها را بعنوان مدار تایید کیس جمال برای اداره مهاجرت ارسال کنم. همینجا آدرس ای میل وکیل جمال را قید میکنیم و از همه سازمانها، نهادها و مردم شریف و آزادیخواه درخواست میکنم که حتما یک نسخه از نامه های خود را به وکیل جمال به این آدرس ارسال کنند: noriko-w@xc5.so-net.ne.jp
اقدامات دیگر
با وزارت امور خارجه ژاپن تماس گرفته و درخواست دیدار حضوری کردم. وزارت خارجه با نام جمال آشنا بود. علیرغم این یکی از مقامات وزارت خارجه در خواست کرد تا طی نامه ای دلایل این ملاقات را برایشان شرح دهم. بلافاصله نامه ای که آماده کرده بودم را برایشان فاکس کردم. بعد از مدتی یکی از مقامات وزارت خارجه زنگ زد و وزارت خارجه در جریان این موضوع است. امروز امکان ملاقات نیست اما سعی میکنیم فردا زمانی را برای ملاقات با شما تعیین کنیم.
بعد از آن با وزارت دادگستری تماس گرفتم. متاسفانه هیچکدام از کارمندان وزارت دادگستری به زبان انگلیسی صحبت نمیکردند. به نا چار از یکی از دوستان خوب ژاپنی ام که در کمپین جمال بسیار فعال است کمک گرفتم. وزارت دادگستری دلایل ملاقات را پرسید و پس از توضیحات مربوطه گفتند که با شما تماس میگیریم. بعد از مدتی تماس گرفتند و گفتند که وزارت دادگستری نمیتواند ملاقات طولانی مدت داشته باشد. اما شما را دعوت میکند که تمام نکات خود را کتبا نوشته و به وزارت دادگستری در توکیو آبیاورید. در آنجا ما نامه شما همراه با کلیه اسناد و مدارکی را که دارید تحویل گرفته و به مقامات مسئول رسیدگی پرونده ارائه میدهیم.
پس از آن با کمیساریای پناهندگان سازمان ملل تماس گرفتم. مسئول بخش حمیات از پناهندگان اعلام کرد که نامه من را دریافت کرده و تلاش میکند فردا وقت ملاقاتی بدهند.
با سازمان عفو بین الملل امنستی تماس گرفتم. دبیر دفتر مرکزی در توکیو برای فردا سه شنبه قرار ملاقاتی داد.
فرشاد حسینی. توکیو. سه شنبه ۶ آوریل

An evening of poetry & music for Iran

EXILED WRITERS INK and LONDON SKOOL with IRAN SOLIDARITY and THE INTERNATIONAL COALITION AGAINST VIOLENCE IN IRAN present:

Something Happened in Iran
An amazing melange of poetry, music and projections for freedom and freedom of speech

Thursday 8th April 2010
6.15 to 8.30 pm
Free Word Centre
60 Farringdon Road, London EC1R 3GA (nearest tube Farringdon Station)

with
The London Skool
Afshin Babzadeh
Jane Duran
Moris Farhi
Choman Hardi
Ziba Karbassi
Yang Lian
Fathieh Saudi
Stephen Watts
+
Music
Images including from Iran Solidarity
Participation
Entrance: £5

Hosted by Jennifer Langer

Monday 5 April 2010

Free Jamal campaign report

Farshad Husseini files this report from Japan:

حمایت گرم و پرشور اتحادیه کارگران آزاد ژاپن از کمپین جمال صابری
جمال سفیر کارگران ایران در ژاپن بود
گزارش فرشاد حسینی از ژاپن، ۵ آوریل ۲۰۱۰
در ادامه کمپین نجات جمال صابری از زندان اداره مهاجرت ژاپن. امروز دیدار مفید و موفقی با اتحادیه کارگران آزاد ژاپن در توکیو داشتم. ابتدا با مسئول اتحادیه آقای یاماگاچی در خصوص وضعیت جمال صابری ، اوضاع سیاسی ایران و ضرورت حمایت قاطع اتحادیه های کارگری از کمپین نجات جمال مفصل صحبت کردم. اقای یاگاماچی گفتند که جمال صابری یکی از فعالین شناخته شده سیاسی است که در اکثر میتینگ ها و جلسات ما حضور فعال داشته و با حرارت از انقلاب مردم ایران علیه جمهوری اسلامی و کارگران در ایران صحبت کرده و دفاع کرده است. ما هیچگاه چهره پرشور و انقلابی جمال را فراموش نمیکنیم. جمال برای ما سفیر کارگران ایران در ژاپن بوده و ما قاطعانه از حق جمال برای اقامت در ژاپن دفاع کرده و برای نجاتش از بازداشتگاه اداره مهاجرت هر کاری در توان داشته باشیم انجام خواهیم داد. در ادامه و به دنبال صحبتهای من آقای یاگاماچی دعوت کرد تا در جلسه کمیته اجرایی اتحادیه شرکت کنم.

ساعاتی بعد در جلسه کمیته اجرایی اتحادیه کارگران آزاد ژاپن شرکت کردم. در ابتدا ضمن معرفی خودم گفتم: ایران اکنون در آستانه یک انقلاب زیرو روکننده قرار گرفته است. جمهوری اسلامی در زیر اراده آهنین و عظیم مردم در حال خرد شدن است. رژیم اسلامی با تمام قوا تلاش میکند حکومت جنایت و بی حقوقی خود را حفظ کند. تمام توان و دستگاه سرکوبش را برای سرکوب این انقلاب به کار گرفته است. اما این انقلاب همچنان با قدرت بیشتری به جلو میرود. این انقلاب با پیروزی اش دنیا را تکان خواهد داد. معادلات سیاسی را در دنیا تغییر داده و ایرانی که اکنون پایتخت اعدام و تروریسم اسلامی است به مرکز حمایت از گسترده ترین حقوق مدنی و انسانی بدل خواهد شد. ما ایران را به بزرگترین پایگاه دفاع از حقوق انسان ها، به بزرگترین حامی کارگران دنیا بدل خواهیم کرد و حمایت اتحادیه های کارگری دنیا از این انقلاب بسیار حیاتی و مهم است. اما اجازه دهید در باره جمال صابری صحبت کنم. درست در بحبوحه این انقلاب و تلاشهای گسترده رژیم اسلامی برای سرکوب آن، جمال یکی از دوستان شما و یکی فعالین شناخته شده سیاسی توسط اداره مهاجرت ژاپن دستگیر و در خطر دیپورت قرار میگیرد. هم برای شما، هم برای دولت ژاپن و هم برای جمهوری اسلامی روشن است که جمال سنگر دفاع از این انقلاب در ژاپن است. دستگیری جمال در ادامه همان سیاست سرکوب خونین مردم توسط جمهوری اسلامی انجام میگیرد. با جمال در ژاپن همان رفتاری میکنند که رژیم اسلامی ایران با مخالفینش در ایران میکند. با این اقدام، زندان امیگریشن ژاپن با زندان های مخوف جمهوری اسلامی در تهران و سایر شهرها متصل میشود. تلاش برای آزادی جمال از زندان اداره مهاجرت درست مانند تلاش برای آزای زندانیان سیاسی در ایران است که در شکنجه گاهها قرار گرفته اند. مبارزه برای نجات جمال به این اعتبار با مبارزه در دفاع از انقلاب مردم ایران گره میخورد. دولت ژاپن نمیخواهد جمال را آزاد کند، اما اتحادیه های کارگری سازمان های مدافع حقوق انسانی و مردم شریف و آزادیخواه ژاپن میتوانند و باید جمال را آزاد کنند. آزادی جمال نه دست دولت ژاپن که دست تک تک شماست. نیرو و اراده فعالیت عملی شما میتواند درب های آهنین زندان را به روی جمال باز کند. پس باید عجله کرد. لطفا از همین الان نقشه بریزید و هر امکان عملی را به کار بگیرید تا جمال را آزاد کنیم. فکر کنید یکی از اعضای حاضر در این نشست را الان در بازداشت قرار داده اند. در خاتمه به هزینه سنگین و کمر شکن این کمپین اشاره کردم و درخواست کردم که هر مبلغی میتوانید این کمپین را از لحاظ مالی تقویت کنید. کمک مالی شما نیز مانند سایر اقدامات شما میتواند این کمپین را در سطح بین المللی با قدرت هر چه بیشتری به پیش ببرد.
صحبتهای من مورد استقبال تمام اعضای کمیته قرار گرفت. پس از صحبتهای من کمیته وارد شور و مشورت شد. کلیه اعضای کمیته اجرایی اتحادیه کارگران آزاد ژاپن توافق داشتند که باید کمپین نجات جمال را قاطعانه مورد حمایت قرار دهند. قرار گذاشته شد مجموعه اقداماتی را برای نجات جمال فورا در دستور بگذارند. از جمله دخیل کردن افراد و نهادها و اتحادیه های کارگری دیگر به ویژه اتحادیه سراسر ژاپن در این کمپین. قرار شد یک مجموعه فعال در این زمینه در سطح اتحادیه کارگری فعال شود. در خاتمه نیز مبلغ ۵۰۰۰۰ ین بعنوان کمک مالی به کمپین پرداخت کردند.
در آخر جلسه کمیته اجرایی اتحادیه آزاد کارگران ژاپن از من برای شرکت در سمیناری در باره اوضاع سیاسی و جنبش کارگری در ایران دعوت کرد. من این دعوت را پذیرفتم و قرار شد روز پنجشنبه ساعت ۷ بعدازظهر این سمینار با عنوان جنبش کارگری در بستر انقلاب (نگاهی به گذشته، حال و آینده) داشته باشم. این سمینار در محل اتحادیه کارگران آازاد ژاپن در توکیو و جهت معرفی اعضا و فعالین و کارگران و جوانان ژاپنی به اوضاع سیاسی و وضعیت جنبش کارگری در ایران و سیر انقلاب در ایران برگزار میشود.
حمایت پرشور اتحادیه کارگران آزاد ژاپن از کمپین نجات جمال یک گام موفق دیگری در کمپین نجات جمال است. به سهم خود تلاش میکنیم که وسیع ترین سازمان ها و اتحادیه های کارگری در ژاپن را در حمایت از جمال بسیج کنیم. در عین حال لحظه ای فشار خود را به روی اداره مهاجرت و وزارت دادگستری بر نمیداریم.
اقدامات بعدی را متعاقبا به اطلاع خواهم رساند.

Sunday 4 April 2010

International Committee Against Executions Press Release

On the woman prisoner on death row: Akram Mahdavi

يک زن ديگر٬ يک سرگذشت ديگر ٬

عمق فاجعه اي به اسم جمهوري اسلامي

ساعت 6 صبح خانم اسماعيل زاده آمد دنبالم٬ گفت دادگاه داري٬ اما فهميدم دروغ ميگويد. ميخواهند حکمم را اجرا کنند٬ از همه حلاليت طلبيدم. ٬ آن شب يعني ۱۸.۷.۸۸ بهنود شجاعي هم با من بود. به سوئيت رفتم و غسل توبه کردم٬ ساعت سه نصف شب مرا پاي چوبه دار بردند. همانجا رئيس بند نسوان گفت وکيلت برايت رضايت گرفته٬ مرده ي مرا توي بند برگرداندند. هيچوقت يادم نميرود!

اکرم مهدوي: ديگر تحمل اين وضع را ندارم٬ اعدامم کنيد!

نگاهي به يک پرونده٬ نگاهي به يک زندگي

در ۱۳ سالگي به زور ازدواج ميکند. دختري از يک خانواده فقير ٬ با پنج برادر و دو خواهر. خواهرش فلج بود و اکرم صرع داشت. از کودکيش چيز زيادي به خاطر ندارد٬ جز اينکه بين پسر و دختر خيلي فرق ميگذاشتند. محبتي نديده و در همان دوران کودکي ۱۳ سالگي براي اينکه بقول خودش يک نان آور را کم کنند به زور او را به پسر دايي اش ميدهند.

تا همين جاي زندگيش ميتوان ديد که چه ظلمي به يک کودک ميشود که در آغاز بلوغ٬ او را به بستر مردي ميفرستند که به اين کودک تجاوز کند و اسم اين جنايت را ازدواج ميگذارند. همسرش با يک زند يگر ازدواج ميکند و او با هزار بدبختي از شوهر اولش٬ طلاق ميگيرد.

اکرم باز با مکافات فراوان حق تکفل تنها دخترش را به دست مي آورد و زندگي جديدي را شروع ميکند...


کدام زندگي. بدون داشتن حمايتي از سوي نهادهاي دولتي و يا از سوي فاميل و دوستان. او اين بار " بي سرپرست" در يک جنگل خطرناک که حکومت اسلامي ساخته رها ميشود. بدون کار٬ بدون پول و بدون امکانات اجتماعي . پول و امکانات در دست آخوندها و اعوان و انصار و کاسه ليسان و جنايتکاران حاکم جمع شده . از رفسنجاني و آقا و خانم زاده هايش گرفته ٬ تا خامنه اي و احمدي نژاد و روساي سپاه و جلادان و تجاوز کنندگان در زندانها٬ جيب هايشان پر از دلار است. در ايران و در خارج حسابهايشان پر از پول است و ويلاها و قصرهايشان افسانه اي است. اکرم اما از بد روزگار در دوران حاکميت ٬ تروريستهاي اسلامي بر ايران به دنيا آمده که مشتي چپاولگر و فاسد بر آن حاکمند و او بايد بسوزد و بسازد...نه فقط بدليل فقر٬ بلکه به دليل تجاوز و جنايت و اعدام٬ مشتي مفتخور ضد زن که در ايران زنان را مايملک مردان تعريف کرده و آنها را زير پا له ميکنند. بقيه داستان را گوش کنيد...

من زن چهارم اين پيرمرد بودم و در رابطه با او هيچ گاه ارضا نشدم. اما از او راضي بودم٬ چرا که ناني به من و فرزندم ميداد و مرا که جوانترين زن او بودم٬ دوست داشت.

او مجبور به ازدواج با يک مرد ۷۵ ساله ميشود٬ براي اينکه جايي براي زندگي و لقمه ناني براي خوردن داشته باشد. راه حلي که حاکمين و ملاهاي مفتخور در قابل بسياري از زنان قرار ميدهند..


از وقتي که دخترم به من گفت " حاج آقا به من ور ميرود و از من ميخواهد با او باشم" ديگر تحملم از دست رفت. اين مرد که بجاي پدربزرگ من است٬ ميخواهد حتي با دخترم هم رابطه داشته باشد؟؟

يک روز بعد از اينهمه عذاب٬ با هم جرمم٬ به اين مرد پير٬ قرص ديازپام دادم و مردي که با من همدستي کرده بود٬ او را کشت. به اين اتهام خودم را تحويل دادم و اکنون اينجا هستم.

۱۲ شب بود که پدرم مرا به آگاهي شاپور تحويل داد و رفت. سه روز تمام زير مشت و لگد بودم. مرا از پاهايم آويزان کرده و سرم پايين بود. هر چه بي حرمتي بود٬ نثارم کردند. شکنجه گر من آقاي درزي بود. آنجا سه دندانم را شکستند و اين آقا به من ميگفت" شوهر جوون ميخواستي!!" او هر چه بي حرمتي بود به من کرد٬ حرفهاي رکيکي که لايق خودش بود.

جرم من چه بود. من زني بودم که نميخواستم به دخترم در سنين کودکي تجاوز بشود و کسي از من دفاع نميکرد.

اگر خدايي هست٬ اگر قانوني هست چطور فقط براي ما است. براي آنها قانون و خدا نيست.٬به من بگوييد کجاي قانون نوشته بازپرس حق دارد از متهم تقاضاي رابطه کند٬ درزي از من خواست" بيا صيغه ات کنم" ...

از درزي شکايت کردم يک مرد ديگر مسئول پرونده من شد٬ مرد خوبي بود فقط کتکم ميزد حرف رکيک نميزد... !!

اکرم مهدوي پنج سال است که در زندان است و اکنون ۳۴ سال دارد. از او شاکيان پرونده که فرزندان مردي هستند که به قتل رسيده٬ پول کلاني ميخواهند و مينا جعفري وکيل پرونده٬ از مردم دعوت به کمک کرده و تا کنون اين پول يعني ۳۰ ميليون تومان جمع نشده است.

اکرم مهدوي يکبار پاي چوبه دار رفت. خودش اين روزها را چنين تعريف ميکند..

ساعت 6 صبح خانم اسماعيل زاده آمد دنبالم٬ گفت دادگاه داري٬ اما فهميدم دروغ ميگويد. ميخواهند حکمم را اجرا کنند٬ از همه حلاليت طلبيدم. من را به سوئيت بردند٬ آن شب يعني ۱۸.۷.۸۸ بهنود شجاعي هم با من بود. به سوئيت رفتم و غسل توبه کردم٬ ساعت سه نصف شب مرا پاي چوبه دار بردند. همانجا رئيس بند نسوان گفت وکيلت برايت رضايت گرفته٬ مرده ي مرا توي بند برگرداندند. هيچوقت يادم نميرود. خانواده ام هم حتي موقع قصاصم نيامدند. اصلا اگر آنها بين دختر و پسرهايشان فرق نميگذاشتند٬ من الان اينجا نبودم.

اين سرگذشت عمق فاجعه اي به اسم جمهوري اسلامي ايران را نشان ميدهد. حکومتي قرون وسطايي و فاسد و ضد زن و ضد انسان. بايد به اکرم کمک کرد و بايد کاري کرد که از زير دست جلادان اسلامي نجات يابد. من از همگان دعوت ميکنم که کمک کنند اکرم مهدوي از اعدام نجات دهيم.

مينا احدي سخنگوي کميته بين المللي عليه اعدام

۱ آوريل ۲۰۱۰

Iran Solidarity Vancouver's act

Iran Solidarity - Vancouver organises a hang out place (Patog) every Sunday 5 to 7 PM at 672 East Broadway, Vancouver, BC as its act of solidarity.

Saturday 3 April 2010

Thursday 1 April 2010

Shruti's message of solidarity

I would like to share my solidarity with you and the women's movement of Iran. I am a women's rights activist from India where I am working in collaboration with the police department to establish single window redressal mechanisms for the women survivors of violence.

Here is a poem by one of the celebrated poets from Pakistan, Faiz Ahmed Faiz which captures our women's struggles beautifully:

Speak

Speak, your lips are free.
Speak, it is your own tongue.
Speak, it is your own body.
Speak, your life is still yours.

See how in the blacksmith's shop
The flame burns wild, the iron glows red;
The locks open their jaws,
And every chain begins to break.

Speak, this brief hour is long enough
Before the death of body and tongue:
Speak, 'cause the truth is not dead yet,
Speak, speak, whatever you must speak.


In solidarity

Shruti Upadhyay